سینمای ایران از مرحله اگزوتیسم عبور کرده است/ انیمیشن صرفا با تکنیک پیشرفت نمی‌کند

در گفتگو با صبا مطرح شد:

سینمای ایران از مرحله اگزوتیسم عبور کرده است/ انیمیشن صرفا با تکنیک پیشرفت نمی‌کند

کارگردان انیمیشن «پوتین» درباره مراحل ساخت و تاثیر علم سینما در این حوزه صحبت کرد.

به گزارش ستاد خبری سی‌ونهمین جشنواره بین‌الملی فیلم کوتاه تهران به نقل از صبا، سید محسن پورمحسنی شکیب نویسنده و کارگردان انیمیشن در گفتگو با خبرنگار سینمایی صبا درباره انیمیشن «پوتین» به کارگردانی و نویسندگی خودش و حضورش در سی و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران مطرح کرد: هدف از ساخت «پوتین» بیان حسم در زندگی بود، که می‌تواند حال خیلی از افراد در جامعه امروزی باشد.

وی از اثرگذاری داستان در تولید انیمیشن صحبت کرد و گفت: ژانر انیمیشن «پوتین» کمدی سیاه است و بخش تاریک زندگی را در جامعه نشان می‌دهد و در این اثر با یک طنازی خاصی همراه هستیم که تماشای آن را برای مخاطب لذتبخش‌تر می‌کند. این انیمیشن با مدت ۳ دقیقه و توسط انجمن سینمای جوانان رشت تولید شده است.

کارگردان انیمیشن درباره روند ساخت این اثر توضیح داد: سال ۹۸ در پارکی نشسته بودم و روزهای خوبی برایم نبود. از آن‌جایی که آدم حساس و حواس جمع به محیط پیرامونم هستم، کبوتری چند دقیقه می شد که سعی می‌کرد سنگی را جابه‌جا کند و پس از گذشت زمان که سنگ را برداشت، چیزی نیافت و این یک صحنه طنز و تراژدی برای من به همراه داشت و باعث شد همان لحظه تصمیم ساخت پوتین را بگیرم و داستان به صورت کانمل همان لحظه در ذهنم شکل گرفت و این اتفاق مصادف شد با اولین دوره پیچینگ انجمن سینمای جوانان ایران که تصمیم گرفتم، کار را ارسال کنم و در نتیجه این اثر بالاترین امتیاز را در گیلان آورد. سال ۹۹ پس از اینکه قرارداد بسته شد شروع به ساخت کردیم و این پروسه یک سال زمان برد. زمانی که کار آماده شد، از دی ماه ۱۴۰۰ پخش جهانی آن شروع شد و تا این لحظه در ۸ جشنواره مورد تایید اسکار حضور داشته است.

او در ادامه درباره جشنواره‌هایی که «پوتین» در آن‌ها حضور داشت است، گفت: این جشنواره‌ها بدین شرح است: ۲۰۲۲ – کاندید بخش دانشجویی آکادمی اسکار یا اسکار دانشجویی (Student Academy Awards)، ۲۰۲۲ – جشنواره گوادالاخارا (مکزیک) – مورد تایید آکادمی اسکار، ۲۰۲۲ – جشنواره انیمایو (اسپانیا) – مورد تایید آکادمی اسکار، ۲۰۲۲ – جشنواره کودکان شیکاگو (آمریکا) – مورد تایید آکادمی اسکار، ۲۰۲۲ – جشنواره لِبو (شیلی) – مورد تایید آکادمی اسکار، ۲۰۲۲ – جشنواره اسپارک انیمیشن (کانادا) – مورد تایید آکادمی اسکار، ۲۰۲۲ – جشنواره آلپیناله (اتریش) – کاندید بهترین انیمیشن، ۲۰۲۲ – جشنواره دانشجویی نهال (ایران) – برنده بهترین انیمیشن، انیمیشن پوتین برای اولین بار در تاریخ فیلم کوتاه و انیمیشن ایران توانست کاندید اسکار دانشجویی ۲۰۲۲ شود.

این کارگردان ادامه داد: من هرچقدر فیلمساز خوبی باشم، تا زمانی که کارم در کشور خودم دیده نشود و مخاطبانی که هم نوعم هستند، کارم را نبینند، فکر می‌کنم ایفا نقش نداشتم و به رسالت خود عمل نکرده‌ام. انجمن سینمای جوان خانه من است و از ۱۳سال پیش، کارم را در آن‌جا آغاز کردم.

پورمحسنی شکیب درباره علم سینما و تحصیل در این حوزه تصریح کرد: انیمیشن با تکنیک پیشرفت نمی‌کند، بلکه داستان انیمیشن مهم است تا کیفیت کار را بالا ببرد. اکنون ما در کشورمان انیمیشن‌هایی می‌سازیم که با تکنیک‌های انیمیشنی خارجی رقابت دارد و معتقدم مهم ترین موضوع در ساخت انیمیشن داستان آن است. این اشتباه را همه مرتکب می‌شوند و فکر می‌کنند که تکنیک باعث پیشرفت انیمیشن خواهد بود. در صورتی که درست نیست، ما امروزه انیمیشن‌هایی می‌سازیم که نسخه تکراری یک داستان است و فقط با پرداختن به تکنیک روی آن‌ها مانور می‌دهیم و به رقابت می‌پردازیم. این نیاز انیمیشن‌سازی نیست، من فکر می‌کنم با ساخت انیمیشنی که داستان تاثیرگذار و درستی داشته باشد، می‌توانیم رقابت را با آثار خارجی نزدیک‌تر کنیم و داستان گویی تکراری را حدف کنیم. امروزه انیمیشن اجازه می‌دهد تا همه در این حوزه وارد شوند و مانند گذشته محدود نیست. امسال در جشنواره شاهد آثاری هستیم که در سال‌های گذشته شبیه آن‌ها با ممیزی روبه‌رو بودند اما امسال به طور کامل و بدون کسری در جشنواره فیلم کوتاه حضور داشتند.

نویسنده انیمیشن «پوتین» در پایان بیان کرد: ما در ایران فقط به ذاتی بودن سینما نگاه می‌کنیم و به دنبال کسب علم سینما نیستیم تا بتوانیم اثری فاخر تولید کنیم و بسیاری از فیلم‌ها و داستان‌ها با تصویر هماهنگ نیست، البته این مهارت اکتسابی است و به تجربه زیسته افراد محدود نمی‌شود. مثل عباس کیارستمی که معتقدم کارگردانی با سبک متفاوت بود، زیرا بینش خاصی داشت و این موضوع صرفا نشان دهنده این نیست که آن فرد کارگردان خوبی است. عباس کیارستمی کارگردان خوبی نبود و دستور زبان فیلم‌ها را نمی‌فهمید. از نظرم او صرفا جهان بینی خوبی داشت و همین شد که نوع و سبک فیلمسازی خودش را پیدا کرد. امروزه فیلم‌های ایرانی از مرحله‌ اگزوتیسم در جشنواره‌ها عبور کرده است و باید زبان فیلم را بلد باشیم و با علم سینما آشنا شویم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *