دیدگاه داوران جشنواره فیلم کوتاه نسبت به آثار دوره سی و چهارم

دیدگاه داوران جشنواره فیلم کوتاه نسبت به آثار دوره سی و چهارم

برخی از اعضای هیئت داوران سی و چهارمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران نکاتی را در مورد داوری مطرح کردند که در زیر می خوانید:

حمید نعمت الله: سینما کار به چنگ آمده نیست و چون از پارامترهای علمی و فیزیکی دور است، معیار و میزان مشخصی ندارد. سینما یک رشته هنری است که به چنگ نمی‌آید و از آنجا که با هنرهای دیگر در هم آمیخته است، معنی واژه استاندارد در داوری بسیار پیچیده‌تر است ولی با گفت وگو می توان به نتیجه رسید. البته امروز از این واژه خیلی دور نیستیم چراکه استاندارد برای ما علمی است که طی سال‌ها تجربه به آن رسیده‌ایم. بنابراین اگر من به نکته ویژه‌ای رسیدم که دوستان دیگر توجهی به آن نداشتند بنا به همان تجربه هم‌دیگر را مجاب می‌کنیم. اتفاقاً زبان در سینما خیلی سخت نیست و در این برهه یا من دیگران را مجاب می‌کنم یا با منطق آنان من قانع می‌شوم.

سینمای حرفه ای ایران کال و خنگ است در حالی‌که فیلم‌های کوتاه خنگ نیستند. دنیای سینمای بلند به‌خاطر بحث سرمایه و جوانب دیگر محقر شده و ایران‌مان را در آن پیدا نمی‌کنیم. فیلم کوتاه از این منظر شریف‌تر است و مفاهیم عمیق در شرایط سخت، بازی‌های خوب، کارگردانی خوش تکنیک و .. را در فیلم کوتاه بیشتر خواهید دید.

اگرچه فیلم کوتاه امروز از حاشیه درآمده اما انگار هنوز کسی باورش ندارد و این خطرناک است که مسئولان هم بر این باور غلط ماندگار باشند. این فیلم‌ها تمرین نیستند و با دیدن‌شان حساب کار دستم می‌آید در حالی‌که در جشنواره فیلم فجر از این خبرها نیست.

مجید برزگر: من فکر می‌کنم اگر هیئت انتخاب دیگری جایگزین داوران امسال می‌شد با یک اختلاف ۲۰ درصدی همین آثار به جشنواره راه پیدا می‌کردند. کار از جایی سلیقه‌ای می‌شود ولی اختلاف‌ها زیاد نیست چون فیلم خوب به وضوح خودش را نشان می‌دهد؛ بدون این‌که بخواهیم تلاشی برای دیده شدنش داشته باشیم. در قضاوت بهترین، بارها سر برخی فیلم‌ها بحث کردیم اما خوبی امسال این بود که هیئت انتخاب باتجربه و در عین حال متفاوتی داشتیم. این اگرچه بر سختی کار اضافه می‌کرد اما خروجی منطقی داشت. ما اگر چه با منطق یک‌دیگر را قانع می‌کردیم ولی برخی آثار به اندازه‌ای قوی بودند که در انتخاب ناگزیر ما را به اجماع کشانده بود. ضمن اینکه به هر حال از خطاهای انسانی دور نیستیم اما با توجه به تکرار در تماشای فیلم‌ها و نگاه مشتاق و جدی که داشتیم فکر می‌کنم داوری منصفانه‌ای بود.
برخی فیلم‌ها به قدری خوب بودند که با دیدن‌شان حسرت می‌خوردم کاش سازنده این‌ها من بودم. بکر بودن زاویه نگاه‌شان واقعا لذت‌بخش بود و مطمئناً نمونه این‌ها را قبل از این در سینمای بلند ندیدیم. البته بعد از غربال اولیه به فیلم‌هایی رسیدیم که بادیدن برخی اسامی در تیتراژ متوجه شدم اشتباه نکردم چون به اسم‌هایی برخوردم که توقع کمتر از آن‌ها نمی‌رفت.

به نظر من اختلاف در نوع داوری بین جشنواره فیلم فجر با جشنواره فیلم کوتاه تهران بسیار زیاد است و دبیر جشنواره فجر امسال مشخصاً بیان کرد فیلم‌سازان ما بدانند جشنواره فجر یک جشنواره دولتی است بنابراین داوری در آن راستا انجام می‌شود. اما در فیلم کوتاه واقعا این حرف‌ها نیست.

در دوسال گذشته نسبت ورود فیلم‌سازان جدید، بیش از ۵۰درصد بوده؛ گویا چهره‌های جدید فیلم‌سازان گذشته را کنار زده‌اند و شما عملاً آنها را دیگر نمی‌بینید.

جعفر صانعی مقدم: رفته رفته فیلم‌های کوتاه و مستند در حال اکران است و تعدادی از فیلم‌سازان بلند در بخش‌های مختلف تکنیکی از کاربلدهای سینمای کوتاه و مستند استفاده می‌کنند. طی همه این سال ها فیلم‌سازان فیلم کوتاه پیشرفت‌های چشمگیری داشته‌اند و ظهور اسامی جدید زیر ۲۵ سال که همه از دانشکده و مدارس سینمایی درآمده‌اند نویدبخش است. فقط امیدوارم همه اینها که در فیلم کوتاه هستند، به فیلم بلند رو‌ آورند.

دیده شدن فیلم کوتاه با فرهنگ‌سازی ارتباط دارد اما قبل از آن بحث سیاست‌گذاری دولت دخیل است تا با ایجاد زیرساخت‌ها راه فرهنگ‌سازی را باز کند. اگر تنها فرصت دیده شدن فیلم کوتاه جشنواره‌های خارجی باشد یعنی ما خلاء‌های زیادی را باید پر کنیم.

سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه ۲۵ تا ۳۰ مهرماه به دبیری سیدصادق موسوی در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *