«روش های جدید برای فیلم های جدید» هجدهمین نشست تخصصی از سلسله نشست‌های تخصصی «۲۰ نشست ۳۴» در آخرین روز از سی‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، با حضور شهرام مکری برگزار شد.
به گزارش ستاد خبری سی و چهارمین جشنواره فیلم کوتاه تهران، آخرین نشست آخرین روز جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران با عنوان « تولید کم هزینه فیلم کوتاه » با حضور شهرام مکری، کاوه سجادی حسینی، مهدی جعفری و مجید برزگر در پردیس گالری سینمایی ملت برگزار شد.
مهدی جعفری در ابتدای سخن گفت: وقتی بحث سینما و فیلم کوتاه حرفه ای پیش می آید هرکسی برداشت خودش را دارد. عده ای بحث تجهیزات را به میان می آورند و عده ای بحث این را مطرح می کنند که کسی که از فیلم کوتاه پول در می آورد حرفه است. من نوعی که مدتی است فیلم کوتاه نساختم بیایید برگردیم ببینیم از کجا شروع کردم. من معنای حرفه ای را می گذارم روی اینکه کسی که کارش را درست انجام می دهد. به این معنا ما هیچکدام حرفه ای نبودیم. با امکانات محدود سینمای جوان شروع کردیم. وقتی شروع به فیلمسازی میکنیم امکانات کم به ما سینما را یاد می دهد. اگر روز اول نگاتیو زیاد در اختیارمان بود قطعا حرفه ای نمیشدم. اگر محدودیت ها نباشند امکان پیشرفت وجود ندارد. بحث دیگر هم انقلاب دیجیتال است. این پیشرفت هایی که به وجود آمده ما را کم دقت تر کرده است. ما به واسطه محدودیت هایمان باید حواسمان را جمع میکردیم تا کم خطا تر باشیم.به عقیده من مهمترین عاملی که باعث می شود حرفه شدن تسریع بخشد محدودیت هاست.
وی افزود: یکی از فاکتورهای صرفه جویی این است که ما ولع استفاده از دوربین های خیلی باکیفیت را نداشته باشیم. من می گویم حتی اگر پولدار هم هستید خودتان را در محدودیت بگذارید و در فیلم اول با دوربین خیلی گرانقیمت کار نکنید. مرعوب وسایل نشوید. مسئله دیگر این است که مخاطب ما در سینمای ایران از کیفیت وی اچ اس هم کمتر میبیند درحالی که می تواند خانه اش با کیفیت بیشتری ببیند.
مجید برزگر نیز بیان کرد: من می خواهم راجع به ماهیت فیلم سازی در ایران صحبت کنم. آیا سینمای ایران توان صنعتی شدن را داشته؟ آیا تلاشی برای آن کرده؟ فیلم های خوب ما کدام بودند؟ با یک سه پایه و دوربین چگونه به بزرگترین سقف ها رسیدیم و هرچه خرج کردیم هیچ مرزی جلو نرفت. چرا جریان محدود فکر کرد و فکر کرد و فکر کرد تا پیشرفت کند؟ چرا تاریخ صد ساله سینمای خودمان را نمی خوانیم. آقای گلستان کجای این سینما می ایستند؟ جایی ما جلو رفتیم که تعهدی به تماشاگر نداشتیم جایی پیشرفت کردیم که نیاز به پول نداشتیم. در کشور ۸۰ میلیونی ما پرفروش ترین فیلم ما ۱۵ میلیارد فروخته یعنی حدودا ۲ تا ۳ کمیلیون مخاطب. درحالی که ما میتوانیم ۵۰ میلیون مخاطب بالقوه داشته باشیم. استودیو ها به گوشی موبایل تان تقلیل پیدا می کنند. آیا دلیلی برای فیلم نساختن است؟ دوران ممنوعیت ویدئو داشتیم الان میتوانید هر فیلمی ببینید و دانلود کنید. با موبایلتان فیلمی بگیرید که قابلیت نمایش روی پرده سینما را دارد. پاشنه کشیدن دور هم جمع شدن و توقع ها را پایین آوردن تنها راه پیشرفت است. در ده سال حتی تصور نگاتیو را هم نداریم. این انقلاب عجیب است.
کاوه سجادی حسینی در ادامه این بحث اظهار کرد: فیلم های خوبی امسال در جشنواره دیدم. این دقت به ما نشان می دهد که سینمای پویا و زنده ای داریم. مهمترین چیزهایی که درمورد فیلم کوتاه فکر می کردم این است که فیلم کوتاه سیاه مشق نیست. باج ندهیم. نه به جشنواره و نه به سینمای سفارشی باج ندهیم و نگاه خودمان را بسازیم. مهمترین چیز از ایده اولیه می آید. فیلم نامه را جدی بگیریم و بعد سراغ فیلم برویم. شجاع باشیم. ما فکر میکنیم هرچه دوربینمان قوی تر باشد فیلم بهتری میسازیم درحالی که به واسطه محدودیت های برخی دوربین ها می توان با یک ایده درخشان فیلم خیلی حرفه ساخت. یکی از مهمترین چیز هایی که درباره تولید کم می آوریم این است که ارتباطمان با عوامل اشتباه است. ما باید با داشته هایمان فیلم بسازیم یعنی دوستانی که می توانند کمک کنند اما همین دوستان هم باید خوب انتخاب کنیم چون گاهی بدتر باعث می شود که فیلمتان پرهزینه تر هم بشود.
شهرام مکری همچنین در تکمیل این بحث بیان کرد: من طوفان سنجاقک را با ۲۸۰ هزار تومان ساختم. الان میگویند فیلم کوتاهم را با ۵۰ میلیون ساختم. مثلا فیلمی بیست میلیون تومان از سینمای جوان گرفته است بیست و پنج میلیون تومان دیگر هم خودش می گذارد، سی میلیون دیگر قرض می کند بعد هم میگوید بیست میلیون دیگر بدهید فیلم را تمام کنم. بعد وقتی حساب می کنیم میبینیم یک باگ بزرگ وجود دارد. فیلم شما پرهزینه ساخته شده اما روی پرده به هیچ وجه متوجه می شویم. در کشور ماه فیلم سازی هم مثل بخش های دیگر بر پایه دولتی بودن پیش می رود. مثلا اگر من با پول خودم فیلم را بسازم اما بنیاد فارابی و حوزه هنری و … هم بودجه داشته باشد؛ طبیعتا ما هم احساس میکنیم در این پول حق داریم. شما به عنوان روشنفگر باید نسبت به مسائل جامعه حساس باشید و اینکه پول ها کجا می رود یا سرانه بودجه فرهنگی چقدر است هم برایمان مهم است. البته من روشنفکر بودن را برعکس اینکه در کشور ما رایج شده نهایت همه چیز است و با افتخار از آن اسم می برم.
وی افزود: به عقیده من فیلم کوتاه حرفه ای با فیلم کوتاه مستقل متفاوت است. فیلم کوتاه حرفه ای فیلمی است که دودوتا چهارای مالی اش درست باشد. منفعت فردی ما با منفعت اجتماعی همسو نیست و انجمن سینمای جوان و عیره فکر میکنند چگونه هزینه ها را کم کنند. من میخواهم درباره این حرف بزنم که چکونه میتوانیم این دو منفعت را در یک راستا قرار دهیم. فیلم های سینمای کوتاه ما تبدیل شدند به بخشی از یک فیلم بند. فیلم کوتاه حرفه ای یعنی بگوییم هیچ چیز از سعید روستایی کم نداریم و می توانیم مثل او بازی بگیریم ونور بدیهم. مستقل بودن از سینمای بلند و سینمای تجاری و … را فراموش کردیم.
برزگر نیز با اشاره به اینکه فیلمساز اصل را بر این میگذارد من میخواهم فیلم حرفه ای تولید کنم بعد میگوید پولم را بدهید، ادامه داد: چه کسی گفته است باید فیلم پرهزینه حرفه ای تولید کنید؟ فیلم کوتاه همواره تولید می شود که نهایتا یکسال در جشنواره ها بچرخد. ممکن است فهم ما از ورود به جشنواره غلط باشد. ورود به جشنواره بر اساس فیلم پرهزینه ساختن با دوربین آنچنانی نیست. من فیلمی میسازم که دو بازیگر حرفه ای دارد و یک قران از من پول نمیگیرند. چون میدانن من با فیلمم سوداگری نمیکنم و نهایتا هم محصولی داریم که سرمان را بالا میگیریم. این یک راه بلند است.
مهدی جعفری نیز بیان کرد: لطفا به دنبال عوامل حرفه ای در فیلم کوتاه نباشید. بچه ها در همان مسیری که کارآموزی می کنند به سطح قابل قبول می رسند و استاندارد از داخل خودشان شکل می گیرد. عمدتا در سینمای ایران تهیه کننده یک مترسک است که بالا سر همه ایستاده و اساسا به عقیده من در سینمای ایران تهیه کننده نداریم. همه ما فیلم های کوتاه موفق مان را با بودجه خودمان ساختیم و از زندگیمان زده ایم پس نا امید نباشیم و راه حل پیدا کنیم.
امیرشهاب رضویان که در بخش هایی از این نشست حضور داشت، گفت ما مطالبه ای از دولت داریم و آن هم سینمای کوتاه است. فیلم کوتاه چون در هیچ جای دنیا نمی تواند موفق باشد سوبسید به آن تعلق می گیرد. درواقع فیلم کوتاه تنها جاییست که میتوانیم بابت آن از دولت طلبکار باشیم. در حال حاضر دنیای مجازی برای دیده شدن فیلم ها جواب گو شده است پس منتظر تک سوار بر اسب سفید نباشیم و فیلم هایمان را در جشنواره های مجازی شرکت دهیم..
سعید روستایی که مهمان دیگر این نشست بود و در پایان گفت: به نظر من فیلم کوتاه درنهایت چون در جشنواره ها اکران می شود نمی تواند خیلی جدی شود و فیلمساز فیلم کوتاه باید فیلم سینمایی بسازد. من به حرف و مسیر آقای مکری اعتماد کردم و هیچوقت دستیار کارگردان نشدم. رفتم هنرستان سینما خواندم و مسیری را رفتم که یک دیدگاه پیدا کنم. فیلم کوتاه باعث می شود که به فیلم بلند برسیم. و بدون ساختن آن هم نمیتوان فیلم بلند خوب ساخت. من همه فیلم های کوتاهم را با دوربین ارزان قیمت ایکس تری ساختم. ما هیچ بودجه دولتی هم نداشتیم. در واقع یک عده ای بودیم که برای ساخت فیلم دیگری به هم کمک می کردیم.
سی و چهارمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه از ۲۵ تا ۳۰ مهر ماه به دبیری سیدصادق موسوی در پردیس سینمایی ملت در حال برگزاری است.